Hyperzot

Radovan P. Cvetkovski, komenton:

“...Ka edhe ai momenti i prekjes së vdekjes me fëmijërinë. Këtu për poetin është jeta, frika, drita. Përballë gëzimit është iluzioni i menjëhershëm i frikës. Të gjitha në një renditje të lartë stilistike, sikur po bisedonim me poetin, duke përcjellë pamjen apo imazhin, imazhin e gjallë të fjalës fat. E gjithë kjo formësohet nga kuptimi i iluzionit, iluzionit, autokanibalizmit, modestisë dhe monologëve. Kumbon figurativiteti, fjala në monolog, duke e ngjyrosur me shpirt për t'u dëgjuar që dridhet dhe digjet sikur të ishte gjallë. Ky është një rresht që vendos shtyllën kurrizore të vargut dhe të librit me poezi. Paralel me këtë linjë është stili si një farë me brazdë e vet.