Ishte dita e dytë qershori, saktësisht ora njëzet e dy, kur Nina u ngrit nga shtrati dhe, si zakonisht, e shtyu Platonin e gjorë në dysheme, vrapoi në banjë dhe, duke vënë dorën nën ujë, pa që ylli ishte bërë i madh dhe i kishte mbuluar të gjithë pëllëmbën e dorës.
E zezë si dreqin.. ajo kurrë nuk ishte e tillë.
"Një yll i zi...një shenjë rreziku." Cfare duhet te bej?" , mendoi ai. E frikësuar, ajo u vërsul në dhomën e tezes Karmen, e cila e përqafoi fort dhe i lau dorën me pambuk të lagur me ujë trëndafili. Platoni mjaulliu i dëshpëruar dhe zbriti nga dollapi, ndërsa Adonisi leh dhe me putra në derën e përparme sikur donte të dilte. Carmen nuk dinte si ta qetësonte Ninën dhe kafshët. Dukej sikur i gjithë ferri shpërtheu atë natë. Ishte e vërtetë, ferri ishte këtu. Kudo. Mund ta ndjeje në ajër.
Botimi është lexim fakultativ për klasën e tetë
-343x168.32)
